کارگر

امروز روز جهانی کارگر است. روزی برای ارج نهادن به شلوغ ترین موقعیت شغلی انسانهای کره ی زمین. اما نه فقط در ایران ، که در بسیاری از نقاط جهان ، ارزش و احترامی برای این شغل و شاغلین آن قائل نیستند. از دستمزدهای بسیار پائین گرفته تا امنیت شغلی ای که هیچ معنایی ندارد. حال آنکه عملا بدون حضور کارگران ، بسیاری از صنایع هرگز نمیتوانستند وجود داشته باشند. البته که این صنایع به واسطه ی تمامی موقعیت های شغلی شان وجود دارند ، اما بخش اعظمی از کار بر دوش کارگرانی است که پایه ای ترین کدهای سیستم را ران می کنند. درواقع هر شغلی ، در پایه ای ترین شکلش ، به دست کارگران اتفاق می افتد. آنها هستند که قدم های نخست را برای تولید یک محصول و ارائه ی یک خدمت برمیدارند. در جوامع حیوانی نیز ، نقش کارگران و یا آنها که پایه های اجتماع را در دست دارند ، بسیار با اهمیت است ، به طوری که گاهی بیش از 90 درصد جمعیت حیوانی ، کارگران آن است. مثال های زیادی درباره ی مورچه ها و زنبورها وجود دارد که نمایانگر این واقعیت است. آنچه مرسوم است ، اصطلاحاتی مانند کارگر زحمتکش و از این نوع است و دلیل این مسئله این است که معمولا کارگران کارهای بدنی انجام می دهند. یعنی اینطور به نظر می آید که تفاوت عمده بین یک کارگر و هر شاغل دیگر ، انجام کار بدنی است. البته بسیاری از مشاغل دیگر هم فعالیتهای بدنی دارند ، اما نوع و فرمت آنها می تواند متفاوت باشد. این در خصوص مشاغل صنعتی و کشاورزی بسیار صادق است. ممکن است در خصوص مشاغل ورزشی اینطور به نظر نیاید ، آن هم به خاطر ماهیت کار است. درواقع کارگران ، از اجتماعات بدوی و اولیه ی انسانی تا به امروز ، به شکل مستمر ، به صورت فیزیکی جوامع را شکل داده اند. بی تردید بدون آنها ، هیچ پیشرفتی حاصل نمی شد. موقعیت های سلسله مراتبی ، نقش آنها را بسیار کمرنگ تر از آنچه در واقعیت است جلوه داده اند. شاید یکی از عوامل و دلایل این مسئله هم خود کارگران باشند. به نظر می آید آنها نیز خود این مسئله را پذیرفته اند که در انتهای خط قرار دارند واز این بابت شکایتی ندارند. درواقع خود ِ آنها نیز نقش شان را در یک سلسله و سیستم بسیار پائین ارزیابی می کنند. حال آنکه شاید یک سیستم شایسته محور ِ عقل گرا ، بنا به اهمیت حضور کارگران ، آنها را هم راستا با سایر مشاغل موجود در سیستم ارزیابی نماید. بهرحال شخصا باور دارم که کارگران بنیانگذاران تمدن بشری هستند و ادامه دهنده ی این مسیر. ای بسا شغل هایی که بود و نبودشان چندان تفاوت چشمگیری ایجاد نمی کرد. هم چنین ای بسا کارگرانی که با ربات ها جایگزین شده و می شوند. اما حال که تا این دوره زیسته اند و زحمت کشیده اند ، چه بهتر که بیشتر از یک روز سمبلیک تقویمی ، ارجشان نهیم.