دیتابیس

اینکه جهان به سمت تولید دیتا و اطلاعات میل دارد ، پربیراه نیست ، اما ماجرا از وقتی آغاز میشود که دیتا طبقه بندی می شود و نظم پیدا می کند. حال این دیتا در سطح احتمال حضور الکترون دور یک هسته و ایجاد یک عنصر میتواند باشد که وقتی این دیتا یک خروجی همیشگی ایجاد میکند ، به نوعی دیتابیس مورد نیاز برای این اطلاعات فراهم می گردد. من اینطور فکر میکنم که ساختن یک دیتابیس منطبق بر تمامی ظرفیتها و شرایط موجود ، احتمال بقای یک سیستم را بالاتر می برد. از آنجا که سیستم ها به صورت فراکتال و در سطوح کوانتومی تا کیهانی از اصول و قوانینی با هم پوشانی ها و برابری هایی گسترده شده اند ، اصل توسعه ی دیتابیس همچنان بنیاد حوزه ای مانند کسب و کار یا مدیریت و غیره نیز می گردد. علم از آنجایی قابل اتکا گشت که طبقه بندی های اصولی را در موردش به کار بستند که امروزه نیز این اصول برقرارند. طبقه بندی اطلاعات ژنتیکی از بنیادی ترین دیتابیس های حیات به شمار می رود. یک انسان ، مجموعه ای از همین دیتابیس های مختلف میتواند باشد و هست. مرگ او ، به نوعی حذف جداول ، روابط و بانک های اطلاعاتی است. اما آنجا که خلاقیت وارد می شود ، بانک های اطلاعاتی ای مازاد بر اطلاعات محدود زیستی ایجاد می شود. اختراعات ، اکتشافات ، بسیاری از مشاغل ، مدام در حال تولید دیتا و بانک اطلاعاتی هستند و به تناسب بسیاری از این اطلاعات یا از میان میروند و یا به فراموشی سپرده می شوند.