وقتی به یک حوزه ی خاص ، مانند فیزیک فکر میکنم و به اندازه ی شناختم فرمولی را بررسی می کنم این احساس به من دست می دهد که همه چیز در جهان را می توان با فیزیک توضیح داد و بسط داد. وقتی کار به شیمی می رسد ، انگار همه ی عناصر و روابط را می توان در تعادلهای شیمیایی تفسیر کرد. به عنوان دانشجوی زیست شناسی ، وقتی در حال تحصیل بودم همه چیز زیست بود و دیگر هیچ! جالب آنکه به نظرم فراتر از همه ی اینها ریاضیات است که در نقطه ای تمامی این علوم پایه را با عملوند(اپرند) و عملگر(اپراتور) میتواند توضیح دهد. اینجا این پرسش مطرح می شود که علم واقعی در جهان کدام است؟ من فکر میکنم همه ی گزاره های بالا صحیح می باشد و حتی می توان سایر علوم را نیز در این بازی گنجاند. با این حال چیزی در این میانه نقشی بازی می کند که میتواند به عنوان عنصر مشترک و تنها عنصر موجود ایفای نقش کند و آن داده است.
جهان از داده های بی شماری تشکیل شده است که در تعاملاتی بی شمار با هم قرار دارند و تبدیل به اطلاعات می شوند. البته که منظور از بی شمار ، بی شمار نیست ، بلکه فعلا با داده های پردازشی ما ، غیرقابل شمارش به شمار می آید. وگرنه در نهایت به این پارامتر هم عددی و رقمی تعلق خواهد گرفت و از آن گریزی نیست ، اگرچه بی شمار و بی نهایت هم خود حوزه ای در ریاضیات اند و این مقوله هم فرموله شده است.
داده ها در کنار یکدیگر ساختاری را شکل می دهند که منجر به ایجاد یک کل شده که بازتاب دهنده ی اطلاعاتی است. این اطلاعات تبدیل به کدهایی می شود که در پلتفرم و فضای مشخصی ، ترجمه و تفسیر و ران می شود. مانند کدهای ژنتیکی که متشکل از انواع اجزای تشکیل دهنده (سنتز) اطلاعاتی مانند اسیدهای آمینه و پروتئین هاست که آنها نیز اطلاعات متفاوتی را در ساختارهای خود فرموله می کنند. مانند یک انسان که خود به عنوان یک واحد اطلاعاتی ، داده ای از داده های جمعیتی در سطوح مختلف به شمار می رود. بحث مفصلی است که بعدا ادامه می دهم.