خودباوری

ما در جهان منحصر با فردیم. این گزاره در خصوص همه ی اجزاء پیچیده ی جهان صدق میکند. همه ی ما چیزی داریم که دیگری به این شکل ندارد و احتمالا میتوانیم کاری کنیم که به همان شکل از دیگری بر نمی آید. وقتی هدفی داریم ، به این معنی است که از آن اجزاء پیچیده ، کاری را میطلبیم که فکر میکنیم از پس آن بر می آید ، و احتمالا درست هم فکر میکنیم. اگرچه گفته اند که هدف با نخستین قدم آغاز می شود ، اما هدفی که به انجام و سرانجام نرسد ، الزاما ارزشی نمی آفریند ، یا توقعات ما را برآورده نمی کند. بنابراین در مسیر رسیدن به هدف ما به بن بست های زیادی برمیخوریم. گزاره های بی شماری که به ما می گویند از پس آن کار برنمی آییم. درحالی که در زمان تدوین آن هدف و با بررسی جوانب و شرایط ، مطمئن بودیم که می توانیم. شخصا فکر میکنم خودباوری عنصر ضروری برای ترسیم اهداف بلند و وسیع و رسیدن به قله های موفقیت است. خودباوری به ما میگوید که کیستیم و چه میخواهیم و چگونه به آنجا خواهیم رسید. این متفاوت از اعتماد به نفس یا حرمت نفس است. خودباوری باور به انجام کاری است که از عهده مان بر می آید. خود را روبرو کردن با موقعیتهایی است که میدانیم با تلاش بیشتر آن را به چنگ خواهیم آورد. خودباوری فریاد زدن خود است. وقتی دیگران آن چیزی را که ما میبینیم ، نمیبینند ، پافشاری بر سر منظره ی پیش روست. با باور کردن خود می توان زندگی را بارور کرد. ما باید خود را باور کنیم. نه برای چیزی که نیستیم ، بلکه برای ان همه چیز که هستیم. این گزاره تقریبا برای همه صدق میکند. در دنیای حیوانات و حتی گیاهان هم محلی از اعراب دارد. اما برای ما انسانها ، با توجه به موانع ذهنی ، خودباوری ، ابزاری منحصر به فرد است که به ما امکان درنوردیدن جهان را می دهد. همه ی پیشرفتهای بشری زیر سایه ی این فاکتور اتفاق افتاده اند. اگرچه هزاران عامل دیگر نیز مورد نیاز است ، اما بدون خودباوری زندگی سترون و عقیم خواهد ماند.